Hoe is Netwerkgroep Nijlen eigenlijk ontstaan?
Gerda: in 2005 hadden Erica Hylckama en ik kinderen in dezelfde kleuterklas. We werkten beiden in de sociale sector en hadden kinderen met een beperking. Genoeg raakvlakken om elkaar beter te leren kennen. We merkten dat kinderen met een beperking het veel moeilijker hebben om vriendjes te maken, sociale contacten lopen moeilijker en als ouder weet je ook niet altijd waar aan te kloppen. Daarom wilden we een netwerk uitbouwen.
Rit: Na enkele brainstormsessies ben ik er ook bij gekomen. Vooral het uitgangspunt van de Netwerkgroep sprak mij enorm aan: mensen matchen op basis van interesses en niet op basis van een beperking. Een eerste bijeenkomst, met pannenkoekenslag, bracht heel wat ouders op de been. We merkten veel interesse en heel wat gelijklopende noden bij de ouders, Netwerkgroep Nijlen was geboren.
Wat wilden jullie met de Netwerkgroep bereiken?
Rit: Enerzijds wilden we kinderen met een beperking op basis van hun interesse samen brengen met iemand om hun hobby uit te kunnen oefenen. Zo zochten we: een jongere die graag met klei werkte, brachten we in contact met een beeldhouwer; een kind dat graag wilde paardrijden kon samen met enkele vriendjes deelnemen aan een ponykamp, enzovoort. Anderzijds zoeken ouders ook heel wat info. Als je niet weet dat iets bestaat, dan zoek je het ook niet op. Er bestaat heel wat nood naar juiste informatie.
Gerda: Zo merken we op activiteiten dat ook de ouders onderling contact leggen en met elkaar uitwisselen. Ze begrijpen elkaar en willen mekaar verder helpen. Daarom organiseerden we in het begin ook oudercafés of vormingsavonden, later volgden er ook familiemomentjes zoals de jaarlijkse barbecue waar de gezinnen aan deelnamen. Ook zijn er ontmoetingsmomenten: samen naar het theater, een stripwandeling, uitstapjes, een snoezelactiviteit, …
De verbondenheid met de lokale gemeenschap vonden jullie erg belangrijk?
Gerda: Zeker en vast. Zo stonden we mee aan de wieg van G-basket in onze gemeente en ondersteunden we vele jaren de club hierin. Heel wat kinderen en jongeren hadden destijds ook interesse in dansen. Hier vonden we niet meteen iemand voor dus organiseerden we eerst zelf regenboogdansen. Na enkele jaren konden we dit dan doorgeven aan een professionele dansclub en zo kwam er ook rolstoeldansen bij.
Rit: De volleybalclub van Kessel heeft zelfs een buddysysteem opgezet binnen hun G-volleybal-werking. Ze doen dit volledig zelf en informeren wel eens naar onze expertise maar het is echt knap dat ze dit zelf op poten gezet hebben en blijven waarmaken. Nog een mooi initiatief is de jaarlijkse Lentekriebelsfuif en Herfstdwarrelfuif, wat is dat precies?
Rit: Twee keer per jaar organiseren we inderdaad een fuif voor jongeren en volwassenen met een beperking, van 16 tot 86 jaar. Hier merkten we ook een duidelijke nood aan. Op gewone fuiven vinden ze hun draai niet en daarom organiseren we het zelf.
Gerda: Elke fuif komen vele gezichten terug maar er komen elke keer ook nog nieuwe gezichten bij. Op de fuif helpen trouwens enkele jongeren of spelen ze zelf muziek maar Rit en ik zijn er telkens bij om alles te coördineren. Ook voor ouders is dit belangrijk dat ze weten dat wij als brugfiguren aanwezig zijn.
Wat zijn de verdere plannen met de Netwerkgroep?
Rit: Eind april organiseerden we onze 30ste editie van de fuiven. Maar na 18 jaar is het voor ons tijd om de fakkel door te geven. We hopen opvolging te vinden voor de Netwerkgroep zelf maar zeker ook voor de organisatie van de fuiven. Het zou zo jammer zijn voor ons publiek als dit niet verder gezet kan worden.
Gerda: Voor de organisatie van de fuiven zoeken we 2 à 3 personen die de leiding willen nemen en die een tijdje willen mee draaien want voor de jongeren zijn vaste aanspreekpunten belangrijk. Voor de Netwerkgroep hopen we enkele ouders te vinden die samen voor hun kinderen hetzelfde willen uitbouwen als wij destijds gedaan hebben. Onze info ligt klaar… een nieuw verhaal schrijven laten we aan de opvolgers zelf over.
Dit is een soort van afscheidsinterview dus. Dan willen we toch nog weten waar jullie het meeste trots op zijn na al die jaren werking?
Rit: Ik ben fier dat ik een meerwaarde heb kunnen zijn voor heel wat mensen die je niet kent maar die je met een telefoontje of mailtje mee op de juiste weg hebt kunnen helpen, kunnen ondersteunen met advies of tips. En zelf heb ik heel wat mooie contacten met het ganse gezin mogen ervaren.
Gerda: Mijn zoon heeft zijn beperking leren aanvaarden en er mee leren omgaan, dankzij de contacten binnen de Netwerkgroep. En ondertussen hebben ook heel wat leeftijdsgenoten respect voor hem en aanvaarden hem. Dat is voor mij persoonlijk een mooi verhaal. Binnen de Netwerkgroep hebben we heel veel steun aan elkaar gehad en hebben dat nog altijd, dat koester ik.
Wie meer wil weten over Netwerkgroep Nijlen en/of interesse heeft om eens rond tafel te zitten, mag zeker contact opnemen met Gerda Aertsens (0479 66 61 09) of Rit Derkinderen (03 480 93 74).
Een initiatief als de Netwerkgroep verdient het om verder gezet te worden… misschien wel door jou?