Tim en Wendy, waarom wilden jullie pleegouders worden, hoe is dat gekomen?
We hadden al wel even dat idee, maar buiten er dingen over opzoeken is daar niet meteen verder iets concreets van gekomen. Eigenlijk is het bij ons gekomen door Mustafa. We hadden eerst beslist om Mustafa hier te komen laten wonen en deel te laten uitmaken van ons gezin. We hadden onder andere van mensen op zijn school en de Okan klas goeie dingen over hem gehoord en we waren hem op een Sinterklaasfeestje van het basketbal (Tim is basketcoach nvdr.) tegengekomen. Echt een gesprek voeren was toen niet mogelijk maar we wisten dat Mustafa in het opvangcentrum in Broechem zat. Via zijn school en de mensen die we daar kennen, konden we even later wel een echt gesprek regelen. Dit was eind vorig jaar. Toen we Mustafa daarna terug in Broechem in het centrum moesten gaan afzetten waren we ervan overtuigd dat we iets moesten doen. We zijn ook eens samen naar de zoo geweest en al snel daarna, begin januari hebben we beslist om hem hier te laten wonen. Dat gebeurde in overleg met onze kinderen, dat is wel heel belangrijk. We vroegen hoe ze dat zouden zien als we echt iemand permanent zouden opvangen. Zij stonden daar open minded tegenover en dan was de kogel door de kerk, Mustafa ging hier bij ons komen wonen. Pas daarna zijn we gaan kijken welke ondersteuning ‘Pleegzorg Vlaanderen’ ons kon bieden. De volgorde was bij ons dus anders dan hoe het vaak gaat, maar op zich is dat niet zo belangrijk. Jullie waren dus al gestart als pleegouders, maar hoe gaat de procedure voor mensen die wel eerst via Pleegzorg gaan en pas dan iemand in huis gaan nemen?
Het begint met een vragenlijst, daarna komen er gesprekken met begeleiders en psychologen. Er is een screening en dan moet je ook enkele vormingen volgen. Die zijn heel praktijkgericht met voorbeelden uit het leven gegrepen. Je krijgt dan mee hoe je daar best mee omgaat. Er komen ook mensen kijken naar simpele dingen, bijvoorbeeld of er een kleerkast en een bed is. Dat klinkt misschien als heel wat allemaal, maar eigenlijk valt dat heel goed mee. De werkwijze van Pleegzorg is heel toegankelijk en laagdrempelig. Er wordt ook de nodige begeleiding voorzien eens je gestart bent. Je wordt zeker niet aan je lot overgelaten. Je bent omringd door een netwerk dat je altijd kan bijstaan met raad en daad.
Hoe was het voor jou Mustafa, om een echt pleeggezin te vinden?
Het was een verrassing voor mij toen mijn leerkracht zei dat er mensen waren die met mij wilden spreken, wie doet zoiets, me zo willen helpen? We hebben toen afgesproken en sindsdien is het eigenlijk altijd goed geweest, het is prima zo voor mij.
“Het was een verrassing voor mij toen mijn leerkracht zei dat er mensen waren die met mij wilden spreken, wie doet zoiets, me zo willen helpen?"
Hoe verliep de aanpassing naar echt een huiselijke situatie, een echte thuis?
In het opvangcentrum was het echt moeilijk. Hier heb ik een eigen kamer en al wat daarbij hoort maar die kamer is niet belangrijk voor mij. Het is vooral de warmte van het gezin en dingen samen doen en beleven dat zo waardevol is. Ook de contacten met mijn nieuwe broers en zus zijn heel leuk, we lachen veel samen. In Afghanistan waren we ook met vijf, twee broers zijn daar overleden, het gezin waar ik nu bij hoor is ongeveer even groot. Overleven was toen elke dag het voornaamste, de dag doorkomen, dat is nu helemaal anders. Van enkel overleven ben ik gegaan naar echt leven.
Tim en Wendy, wat zouden jullie zeggen tegen mensen die misschien pleegouders willen worden maar twijfelen?
Tim: Overleg er eerst zeker goed over met mekaar en met je gezin, neem daar je tijd voor. Dat is heel belangrijk. Dit is niet iets om impulsief te beslissen. Je moet je aanpassen, je moet een stukje privacy willen opgeven. Dat kan over ogenschijnlijk simpele dingen gaan, dat er plots iemand naast jou in de zetel zit ’s avonds, iemand die uitleg vraagt over dingen die hij niet snapt. Het is een totaalpakket dat veel verder gaat dan enkel een dak boven het hoofd bieden, je moet bereid zijn om je pleegkind echt deel te laten uitmaken van je gezin.
Wendy: Het is ook wel leerrijk en een verrijking voor je gezin, Mustafa is echt het levende voorbeeld over hoe anders het allemaal gaat voor heel veel andere mensen. Wat hier vanzelfsprekend lijkt, dat is het voor miljoenen mensen helemaal niet. Elk klein steentje dat je kan bijdragen is daarom zo enorm waardevol, het is iemand kansen geven en écht laten leven.
Overweeg jij om pleegouder te worden? www.pleegzorg.be