Katrien en Jos, Wat doet Wim precies? Eigenlijk doet hij bijna alles en hij werkt zelfstandig. Als hij ’s morgens om 9 uur aankomt, dan begint hij meteen. Hij ziet werk en hij zoekt het ook, stilzitten staat niet in zijn woordenboek. We moeten hem al wel eens temperen want hij wil alles gedaan hebben, bv. als hij met een bosmaaier rondgaat om het terrein proper te houden.
Zijn taken zijn onder andere voeder scheppen, vers stro en hooi leggen, opruimen en vegen. Maar ook als er iets met of voor de dieren te doen is, bv. als een koe moet kalven, dan is Wim daarbij. We zijn na al die jaren goed op mekaar ingespeeld, we weten wat we aan mekaar hebben. Als hij geen specifieke taken krijgt, dan is hij uit zichzelf bezig met dingen die gedaan moeten worden.
Wim werkt hier twee en een halve dag per week en eet ook gewoon met ons mee. Hij verkiest gezonde Vlaamse kost en liefst genoeg daarvan. Een groot stuk worst met veel aardappelen bv. gaan er vlotjes in. Da’s ook logisch als je zo hard werkt, lacht Katrien.
Vanwaar het idee en waarom vinden jullie dit belangrijk? Er kwamen al wel eens eerder mensen van zorgboerderijen hier helpen. Wim was bv. al actief op de Emiliushoeve maar daar was het voor hem een beetje te klein. Saskia Benus van de Emiliushoeve maakte ons dan attent op de mogelijkheid om een en ander te organiseren via het Steunpunt Groene Zorg in de landbouw van de Vlaamse Overheid. Het systeem is nog onvoldoende bekend maar het is echt een win-win: wij hebben hulp en voor mensen als Wim is het geweldig. Hij heeft een zinvolle dagtaak en hij is onder de mensen. Ook met onze kinderen klikt het goed, we hebben Wim echt zien openbloeien. Een spraakwaterval zal het nooit worden, maar de verlegenheid is toch al minder. Als er wat te lachen valt, dan is hij erbij en dat is prachtig om te zien.
Hoe ervaart Wim dit alles zelf? Wim woont alleen met een systeem van begeleid wonen, maar werken in het reguliere circuit kan niet.
Hij komt met de fiets en als er sneeuw ligt, dan komt hij te voet. Buiten zijn en hard werken, dat is voor hem genieten. Hij is ook trots dat hij op een grote boerderij mag werken. Toen ze hier de grote nieuwe stal aan het bouwen waren zeiden we tegen hem ‘amai, nu ga je werk hebben’ en dan verscheen er een glimlach van oor tot oor op zijn gezicht.
Wim is nu in de 50 en dan kan er al eens een kwaaltje de kop opsteken. Toen hij rugpijn had, moesten we hem even intomen. Hij zou zelfs dan liefst gewoon doorwerken. Tussen de taken door houdt Wim via zijn gsm ook contact met zijn vriendin. Wanneer alles zo gewoon zijn gangetje gaat is Wim gelukkig. En wij ook, want hij is echt deel van het gezin geworden. Als boerenzoon is hij een echt familiemens en hij is van kleins af aan gewend om te werken. In die zin voelt Wim zich helemaal thuis in ons boerenbedrijf.
Omgang met dieren doet iedereen goed, zie je dat ook bij Wim? Ja, hij is zacht met de dieren, is er niet bang van, en weet hoe er mee om te gaan. Als het stro van de kalfjes uitgemest moet worden, dan spreekt hij daar al op voorhand over. Hij kijkt er naar uit en als het zover is dan is hij nog sneller van tafel dan anders!
Hebben jullie nog tips voor andere landbouwers die dit ook zouden willen doen? De eerste stap is altijd contact opnemen met het Steunpunt Groene Zorg. Zij helpen alle administratie in orde te maken. In het begin is er een beetje papierwerk nodig maar daarna moeten eigenlijk enkel elke drie maanden de aanwezigheden doorgeven.
We merken wel wat terughoudendheid bij andere landbouwers maar er zijn evaluaties, er is begeleiding. Het belangrijkste is dat het klikt met de persoon die komt helpen. Zoals in elke (werk)relatie is het belangrijk een band op te bouwen en mekaar te leren kennen. Zo heeft Wim bv. hoogtevrees en durft hij niet over de hooggelegen roosters stappen. Hij zal dat zelf niet zeggen maar intussen weten we dat en houden we daar rekening mee.
Los van de evaluaties en de administratieve ondersteuning zijn er ook vrijblijvende bijeenkomsten van zorgboeren, waar je ideeën en tips kan uitwisselen. Als zorgboer sta je er niet alleen voor en nog veel belangrijker: dat geldt ook voor mensen zoals Wim die komen helpen.
Wim is voor ons geen zorg maar net een grote hulp!