Arthur, je bent een Kesselaar, waar waren als klein kind jouw favoriete plaatsen om te voetballen in onze gemeente?
Ik liep school in De Ceder en op het pleintje aan mijn school was ik heel vaak met een bal in de weer. Je hoeft dus niet in Brussel of een grote stad op te groeien om een goeie basistechniek over te houden aan het voetballen op een pleintje. Ook in de voetbalbox van de jeugdvelden van Lierse kon je me vaak vinden. Heerlijke tijden waren dat, puur plezier in de echte betekenis van het woord.
Hoe snel merkte je zelf en je omgeving dat je veel talent had voor het spelletje?
Dat is eigenlijk pas vrij laat gekomen. Ik wist wel dat ik goed kon voetballen maar niet dat het ooit zó goed zou gaan. Pas toen ik twee jaar geleden met de beloften van Antwerp mocht meedoen, begon ik het te beseffen. Maar ook dan durfde ik er nog totaal niet van dromen dat ik dit allemaal zou mogen meemaken.
Heb je nog contact met je vrienden uit je kindertijd?
Ik probeer zoveel mogelijk contact te houden, maar het is niet altijd vanzelfsprekend. Al mijn vrienden gingen in de buurt naar een middelbare school, maar ik trok naar Wilrijk. Dat was nodig omdat ik dan meer kon blijven voetballen. Dat voetballen deed ik toen niet meer bij Lierse, maar wel bij Mechelen en daarna bij Antwerp. Da’s ook niet meer echt dichtbij dus afspreken was vaak niet zo makkelijk. Hierdoor was het dus vaak moeilijk om samen iets te gaan doen.
Je begon inderdaad bij Lierse, daarna KV Mechelen en dan ging je naar Antwerp, ondanks dat die toen nog in tweede klasse speelden. Vanwaar die keuze toen?
Ik heb die beslissing samen met mijn ouders genomen. Op dat moment hadden we het gevoel dat dat de beste keuze was voor mijn persoonlijke ontwikkeling. Er was een individueel plan om mij optimaal te ontwikkelen en ik voelde dat de club veel vertrouwen in mij had. Als ik er nu op terug kijk is het misschien wel de beste keuze geweest die ik ooit had kunnen maken.
Hoe was het voor een jonge Kesselaar om daar te trainen tussen die mannen van ‘t stad?
Echt een heel speciaal gevoel. Het is moeilijk te beschrijven. Ik denk dat het voor elke jonge voetballer een hele mooie ervaring is om op die leeftijd al zoiets te mogen meemaken. Dat je plots tussen al die profs rondloopt, met ook heel wat mondige Nederlanders en vooral heel veel erg goeie voetballers met zoveel ervaring, het was en is nog steeds indrukwekkend.
Het is allemaal nog relatief nieuw maar ondertussen heb je wel de beker gewonnen, kampioen gespeeld, Champions League tegen het grote Barcelona én ook je eerste caps bij de Rode Duivels. Kan je het allemaal al bevatten of moet dat echte besef later nog komen denk je? Ik denk dat het echte besef later pas gaat komen. Nu geniet ik van elk moment en natuurlijk weet ik zakelijk en objectief wat er allemaal gebeurt. Maar ik denk dat ik later pas écht ga beseffen hoe uniek het is om zoveel mooie, onvergetelijke momenten zo snel na mekaar te mogen beleven. Soms denk ik wel eens dat het allemaal iets té normaal aanvoelt voor wat het eigenlijk echt allemaal betekent. Ze spreken wel eens van een rollercoaster, dat gaat ook te snel om het echt ten volle, superbewust mee te maken, maar dat het superfijn is, dat voel je wel natuurlijk.
Mensen uit onze gemeente zijn gemoedelijk en nuchter en dat laatste gaat zeker ook voor jou op. Glamour of gekke uitgaven doen, lijken niet aan jou besteed. Komt dat mee door je roots hier denk je?
Ik denk dat dit vooral komt door de manier waarop ik ben opgevoed thuis. Ik kom uit een cultuur van niet te veel praten of show verkopen, maar gewoon hard werken. Of het echt te maken heeft met de gemeente hier weet ik niet, maar het zou wel kunnen dat er hier iets in het water of de lucht zit.
Op de website transfermarkt heb je een marktwaarde van meer dan 20 miljoen. Hoe ga je straks een goeie keuze maken voor je volgende stap, naar een grote buitenlandse club?
Dit hangt van heel veel verschillende dingen af natuurlijk. Maar als het moment daar is, ga ik samen met de mensen rondom mij kijken wat het beste is voor mij en waar ik mij het beste bij voel. Ik ga nooit een keuze maken zonder dat ik er 100% zeker van ben.
Weet je welke legendarische Rode Duivel vele jaren in Kessel heeft gewoond?
Dat is zeker en vast Jan Ceulemans.
Voor Jan Ceulemans was er na Mexico 1986 een onvergetelijke huldiging in het centrum van Kessel aan het oud-gemeentehuis. Is dat ook één van jouw dromen, successen boeken met de Rode Duivels?
Ja tuurlijk! Het is de droom van elke jonge voetballer om ooit voor de nationale ploeg te spelen. En het is ook absoluut mijn droom om dat waar te kunnen maken. Die eerste cap smaakte echt naar veel meer! We hebben met de mix van ervaren spelers en nieuwe opkomende talenten het in ons om mooie dingen te realiseren, maar er is natuurlijk geen niveau waar de concurrentie straffer is.
Welke raad zou je meegeven aan jonge kinderen hier die dromen van een carrière als profvoetballer?
Altijd hard blijven werken en nooit opgeven, wat anderen ook van je zeggen of denken. Alleen jij kan je dromen waarmaken, zolang je maar gelooft in jezelf! Familie is het allerbelangrijkste. Zij zullen je altijd steunen en helpen in de leuke maar ook in de minder leuke momenten. Dus probeer je familie rondom je te houden. Dan heb je een stevige basis waarop je kan bouwen, met veel geduld, veel werk, maar vooral ook veel plezier in het spelletje. Want dat blijft het natuurlijk wel op het einde van de dag, een spelletje.