‘Degene van wie de eerste letter van de voornaam als eerste in het alfabet kwam, die moest beginnen met schrijven’, vertelt Emma. Zo gezegd, zo gedaan. In het begin van de zomervakantie schreef Emma haar eerste brief. Nu, een paar maand later, heeft ze al zo’n drie brieven geschreven én ontvangen. Emma schrijft voornamelijk over waar ze dagelijks mee bezig is: ‘Ik schrijf over wat ik in de vakantie heb gedaan. Mijn reis naar Frankrijk bijvoorbeeld, het chirokamp of het basket.’
Turkse roots Tuğba’s roots liggen in Turkije waar ze schoonheidsspecialiste was. Haar man kwam naar België voor zijn werk en sinds drie jaar woont ze zelf ook in België. Een jaar geleden verhuisde Tuğba naar Kessel en nu heeft ze haar handen vol met twee kleine kindjes. Met haar kroost spendeert ze het meeste van haar tijd en dat is ook waar ze voornamelijk over schrijft. Ook al liggen de leefwerelden van Emma en Tuğba ver uit elkaar, toch zijn ze blij dat ze met elkaar gekoppeld zijn. Emma: ‘Ik vind het leuk dat Tuğba nog jong is en kinderen heeft. Dat is makkelijker om te schrijven dan met iemand die wat ouder is.’
Voor Tuğba is lezen in het Nederlands nog een struikelblok: ‘Het Turks lettertype is normaal voor mij, maar in België is er een ander soort geschrift. Lezen vind ik daardoor moeilijk, maar schrijven gaat beter.’ En dat laatste gaat redelijk vlot want dankzij haar boek uit de taalopleiding en een beetje hulp van Google Translate slaagt ze erin om bijna foutloze brieven te versturen. Tuğba is dan ook enthousiast over de actie en dat deelt ze graag met haar vrienden: ‘Ik had op Instagram en Facebook een foto gezet en veel mensen vroegen zich af wat ik aan het doen was. Ze vonden het zo leuk dat ze op de hoogte willen gehouden worden als de actie nog eens wordt georganiseerd.’ Ook Emma zou het iedereen aanraden om mee te doen: ‘Je leert mensen kennen en je kan schrijven over wat je wil. Zeker na corona is het leuk dat je tegen iemand kan zeggen wat je hebt gedaan.’
Eerste ontmoeting
Hoewel de gemeente eerder al een ontbijt had geregeld om alle pennenvrienden bijeen te brengen, hadden Emma en Tuğba elkaar nog nooit ontmoet. ‘Ik was toen op vakantie’, vertelt Tuğba. Dit interview is de eerste keer dat ze elkaar in het echt zien. Emma: ‘Het is een beetje raar omdat je niet weet wie je moet verwachten.’ Tuğba moet even zoeken, maar met de hulp van Google Translate vindt ze het juiste woord om te beschrijven hoe ze zich voelt bij deze ontmoeting: ‘Enthousiast!’
Het is zeker niet de laatste keer dat ze elkaar gaan zien. Om privacyredenen hadden de pennenvrienden elkaars gegevens niet gekregen. Emma had al een poging ondernomen om nummers uit te wisselen, maar dat liep niet van een leien dakje. Tuğba: ‘Er staat een telefoonnummer in de brief, maar er missen twee nummers.’ ‘Oei, zo kunnen we inderdaad moeilijk afspreken’, lacht Emma. Tuğba merkt dat haar Nederlands al is verbeterd door brieven te schrijven, maar wat echt helpt, is praten. ‘Thuis en met mijn vrienden praat ik altijd Turks, maar hoe meer ik buitenkom om bijvoorbeeld naar de dokter te gaan, hoe meer ik Nederlands praat en hoe beter dat ook gaat’, aldus Tuğba. Ze wil dus – naast brieven blijven schrijven – zeker en vast nog eens afspreken met Emma. Dat zal nu gelukkig wel iets vlotter gaan nu ze de juiste telefoonnummers hebben uitgewisseld.