Op 15 april stelde Bram Desimpelaere, samen met z’n band The High Hopes het kersverse album ‘Somewhere Between the Lost and Found’ voor op het podium van Jeugdhuis Kroenkel. Maak kennis met Nijlenaar Bram en het verhaal achter zijn muzikale project.

TekstAndries Gouweloose FotografieInnershot

Een simpele, maar essentiële vraag om mee te beginnen: Wie is Bram Desimpelaere?

Ik ben een uitgeweken West-Vlaming, die voor de liefde in het Kempense Nijlen terechtgekomen is. Hier vond ik het geluk bij Emly, bij veel Nijlenaars wellicht bekend als ‘de dochter van de Girande’. Als verpleegkundige heb ik twee passies: zorg en muziek. Van kleins af aan ben ik geïnteresseerd in muziek. Vader is een multi-instrumentalist, en mijn broer is drummer.

Wie of wat inspireerde je?

In 2013 kwam ik op Groezrock in Meerhout terecht. Een festival dat vooral bekend stond om zijn stevige punk-, metal- en hardcoreprogrammatie. Er was echter ook een Acoustic Stage, waar oa. Dave Hause, Tim Vantol en Minx (van Flatcat) speelden. Zij lieten me zien dat je het ook op een akoestische manier kan aanpakken. Voordien speelde ik zelf al in punkrockbands, maar vanaf toen ben ik aan solomateriaal begonnen. Ik nam een demo op, en Spider van de Nijlense cultband Cocktomail Novtales overtuigde me om die in de studio op te nemen. In 2017 verscheen de EP ‘On The Sideline’ in eigen beheer. Daarvan werden 250 exemplaren verkocht, een grote stimulans om nieuwe muziek te maken.

Je staat niet alleen op het podium. Wie zijn The High Hopes?

Op het album en live zijn we met drie. Koen Smolders speelt contrabas. Met hem deel ik dezelfde interesse voor muziekshows. Onze platenkast en bandshirts lijken sterk op elkaar. We zouden zo kunnen ruilen van kleerkast. Melissa Wijmeersch leerde ik kennen via een online oproep voor een violist of pianist. Bij een eerste ontmoeting was er direct een muzikale klik. Melissa is de violiste van de band. Aanvankelijk was er ook nog een drummer. Maar uiteindelijk spelen we als trio. De band is ontstaan naar aanleiding van Na Fir Bolg 2018. Ik stond al op de affiche, maar solo op zo’n groot podium schrikte me toch wat af.

Hoe zou je genre van de band omschrijven?

We spelen ‘accoustic punkrock with a heart’. Het is een mix tussen folk, singersong en americana. Je kan het wat vergelijken met andere soloprojecten van muzikanten als Hans Roofthooft (de zanger van punkrockband F.O.D.), Chuck Ragan (Hot Water Music) of Brian Fallon (The Gaslight Anthem).

Hoe is het album tot stand gekomen?

‘Somewhere Between the Lost and Found’ is een conceptplaat met een heel persoonlijke insteek. Het is een verwerkingsproces van een scheiding (Lost) en het vinden van nieuwe liefde (Found). Wellicht voor wel meer mensen herkenbaar, maar bij mij vertaalde zich dat in een album. Zeven van de tien nummers op het album heb ik zelf geschreven, de overige tracks samen met de band. Ik moest wennen aan het vertolken van andermans teksten, maar gezamenlijk aan nieuwe muziek werken levert wel de krachtigste nummers op. Dat gaan we in de toekomst herhalen.

Wat moeten we zeker nog weten over het album?

We namen eerst een demoversie op, en hebben ons daarna vier dagen teruggetrokken in de opnamestudio Big Dog Recordings in Zwijndrecht. De zang werd op één dag opgenomen. Voor het eerst heb ik ook een Nederlandstalig nummer opgenomen. Wie aandachtig luistert, zal ook merken dat het eerste nummer en het laatste nummer op het album hetzelfde akkoordenschema hebben. Het gaat echter over van een negatieve naar een positieve vibe. Het artwork is van de hand van Koen Smolders. Hij tekende de platenhoes: drie instrumenten in een glas-in-loodraam. Per nummer is er trouwens een aparte hoes, elke track vertelt z’n eigen verhaal. Die hoezen vind je terug in de LP.

Tot slot, welke concerten van Bram Desimpelaere & The High Hopes waren jouw persoonlijke hoogtepunten?

Het voorprogramma van punkrockgrootheden No Fun at All en Satanic Surfers in Hangaar 27 in Edegem en de concerten op Na Fir Bolg in Vorselaar en Kaiserfest in Olen. In Nijlen lieten de supervlotte organisatie van 2560 Feest in 2022 en het bijzondere coronaconcert in 2021 met Porcelain id in Jeugdhuis Kroenkel indruk na.

Het album ‘Somewhere Between the Lost and Found’ van Bram Desimpelaere & The High Hopes is uit op Bearded Punk Records, waar ook Priceduifkes net een compilatieplaat uitbrachten. Verkrijgbaar via beardedpunk.com of beluisterbaar via je favoriete streamingplatform. Op facebook.com/bramdesimpelaeremusic vind je alle verdere informatie over de band. Ze spelen binnenkort nog live op Wijnegem Zapt, Foertfest Wommelgem en in Ground Zero Barbershop in Dessel.

In Jeugdhuis Kroenkel kan je op 5 mei gaan kijken naar concerten van Lil Alia, Luna & De Maanstenen en Jessica Bouhez. Op 12 mei kan je er terecht voor Static, Steve, Rehash en Stoop Kid. Beide concerten zijn gratis.

De band is ontstaan naar aanleiding van Na Fir Bolg 2018. Ik stond al op de affiche, maar solo op zo’n groot podium schrikte me toch wat af.
Bram Desimpelaere
Deel dit artikel
THEMA