Wat is de reden dat jullie Kerstmis zo groots aanpakken?
Rita is eind jaren 90 begonnen als onthaalmoeder. Toen waren we nog wat subtieler in onze kerstversiering, maar die kindjes vonden dat altijd supermooi. Dan zijn we eigenlijk voor de kindjes meer en meer gaan versieren en dat is dan gegroeid tot wat het nu is. Je begint dat na een tijdje natuurlijk ook zelf heel graag te zien.
Hoe kom je tot zo’n indrukwekkende verzameling?
Wanneer we naar kerstmarktjes of tuincentra gingen in de winter, zagen we daar altijd mooie decoratiestukken staan en dan namen we die mee naar huis. Zo is dat simpelweg gegroeid van één vensterbank naar twee vensterbanken… Na een tijdje waren al de vensterbanken gevuld en kwam ik met het idee om de leegtes tussen de vloer en de vensterbanken op te vullen met piepschuim dat eruitziet als bergen sneeuw. Na het isoleren van onze zolder hadden we heel wat isoleermateriaal over en ben ik met piepschuim aan de slag gegaan. Ik heb alles op maat uitgesneden, al die stukken aan elkaar gelijmd en met een gasbrandertje delen lichtjes doen smelten om die ongelijkheden in de sneeuw te verkrijgen. Daarna hebben we Ward Verheyen, een kunstschilder, gevraagd om de piepschuim te schilderen alsof het besneeuwde bergen waren.
Hebben jullie enig idee hoeveel decoratiestukken jullie juist in huis hebben?
Oh nee. Oei. Daar kunnen wij echt niet naar schatten. Zoals die boompjes bijvoorbeeld. Die gebruiken we om al de elektrische draden te verbergen tussen de huisjes. Van die bomen alleen hebben we al zo’n 400 à 500 stuks. En die dienen dan eigenlijk enkel om draden te camoufleren. Maar in totaal? Daar hebben we geen idee van. Dat kunnen we op 500 stuks na niet zeggen.
Waar vinden jullie al de decoratiestukken?
We vinden héél veel op rommelmarkten en we krijgen ook veel. Ooit zijn we eens naar een begrafenis geweest hier in Nijlen en buiten werden we aangesproken door een dame die vroeg: “Zijn jullie die mensen die elk jaar zo hard versieren met Kerst? Ik heb nog zeven decoratiestukken staan die jullie mogen hebben.” Die dame leed aan Parkinson en had moeite met die decoratie op te stellen. Haar dochter had haar aangeraden om die spullen aan ons te schenken. We mochten mevrouw twee weken nadien opbellen om verder af te spreken. Rita is die decoratie even later dan gaan ophalen en kwam terug met een overvolle wagen. Zestien huisjes hebben we toen gekregen in plaats van zeven!
Wordt de versiering elk jaar op dezelfde manier opgesteld?
We zetten niet ieder jaar alles. Daar hebben we te veel spullen voor. Maar het fijne is dat we dus elk jaar wat kunnen wisselen van decoratiestukken en dan ziet het er nooit helemaal hetzelfde uit. Er zijn wel enkele dingen die een vaste plaats hebben omdat ze qua grootte prefect op een bepaalde plaats passen. Ook valt er al eens iets weg of er is iets stuk, en dan wisselen we dat met iets anders.
Wij zetten de versiering ook wel per thema. Anders wordt het echt een chaos. Zo staan de bakkershuisjes, de dieren, de brandweermannen, de ijsberen etc. bij elkaar. Ook gaan we soms ideeën opdoen in tuincentra of bij andere mensen thuis. Dan kijken we hoe zij het daar opstellen en nemen we die ideeën mee. Zo hebben we dit jaar ook weer een nieuw idee opgedaan. Het bestaat uit drie visbokalen die alle drie verschillen in grootte. In elke visbokaal zet je dan een kersttafereeltje en vervolgens zet je de bokalen op elkaar. Op het bovenste bokaaltje zetten we een hoed, en je raadt het al, dan is dat een sneeuwman! Dat is een concept dat we hebben leren kennen bij vrienden van ons die ook veel versieren. Als we kunnen gaan we jaarlijks langs bij die vrienden om eens te gaan kijken naar hun versiering en zij komen dan ook naar hier. We kennen eigenlijk drie koppels die ook zo’n kerstfanaten zijn.
Hebben jullie die mensen dan toevallig leren kennen? Of net omdat jullie dezelfde hobby hebben?
Wel, dat koppel waar we dat idee van hebben, hebben we eigenlijk over de telefoon leren kennen. Op een avond belden zij ons om te vragen of ze eens mochten komen kijken naar onze versiering. Ze kenden ons via een ex-collega van mij. Toen ze hier dan uiteindelijk aanbelden, zeiden ze: “We komen eens kijken, maar hebben wel maar 15 minuutjes tijd”. Uiteindelijk zijn ze hier 3 uren geweest (lacht).
Komt dat regelmatig voor dat mensen vragen of ze eens kunnen komen kijken?
De laatste tijd natuurlijk niet omwille van corona. We hebben dat niet toegelaten. Vorig jaar zijn bijvoorbeeld enkel de buren eens komen kijken. Maar voor coronatijd kwamen er jaarlijks toch wel meer dan 100 mensen kijken. Zo hebben we de vrouwengilde en de toneelkring van Bevel ook eens over de vloer gehad.
Hoelang op voorhand beginnen jullie te versieren? Hoelang werken jullie hieraan?
Normaal beginnen we ons voor te bereiden vanaf 1 november. Doorheen het jaar hebben wij een 300-tal beeldjes van jazzmuzikanten in de woonkamer staan. Die moeten in november dan plaats maken voor de kerstsfeer. We proberen klaar te zijn met decoreren tegen 6 december. Vóór 6 december mag er nog niets branden. Daar zijn we heel principieel in. Afbreken doen we na 3-koningen zoals de meeste mensen.
Versieren jullie de voortuin ook zo uitbundig?
Er zijn wel mensen die naar de voortuin komen kijken, maar die is zeker niet zo hard versierd als de woonkamer. In de voor- en achtertuin zijn het hoofdzakelijk lichtjes die er hangen. Die verlichting gaat dan automatisch aan en uit. ’s Morgens springt dat op rond 7u30 en gaat het uit rond 9 uur. Dat doen we zodat de kinderen die naar school rijden de verlichting kunnen zien. ’s Avonds branden de lichtjes van 16u30 tot een uur of tien.
Zijn jullie ooit al in de media geweest met jullie verzameling?
We hebben ooit deelgenomen aan ‘het mooiste kersthuis van de Kempen’ op RTV. Een vriendin van ons had ons ingeschreven. We waren toen bij de tien laatsten! Via Facebook werd er gestemd wie het mooiste decoreerde van die tien gezinnen, maar wij hadden geen Facebook. Eerste zijn we toen dus niet geworden.
In die tijd hebben we ook in Het Nieuwsblad en GVA gestaan. GVA was Het Nieuwsblad toen voor met hun artikel. Daar stonden we met een grote foto op de voorpagina. Het Nieuwsblad was zo op hun tenen getrapt dat ze ons dan over twee volledige pagina’s hebben gezet (lacht). De titel luidde ‘De kerstman is onthaalmoeder’.