De Picardie ‘Toevluchtsoord voor tal van gasten’
Langs de Bouwelsesteenweg is het opvallende gebouw ‘Picardie’ niet weg te denken uit het straatbeeld. Wat ooit begon als een hotel voor gasten uit de stad, werd later een rustoord voor paters. Neem een duik mee in de geschiedenis van een gebouw dat bij vele mensen tot de verbeelding spreekt.
Het onstaan
In 1932 kocht de familie Symons uit Nederland een groot stuk grond om er hun eigen zaak te starten. Ze namen Nijlens aannemer August Van Eester onder de arm en die bouwde een hotel met 25 kamers. Hotel ‘Picardie’ was geboren.
Al gauw kwamen gasten uit Antwerpen, Lier, Herentals… voor een verblijf op de Nijlense buiten of gewoon een weekendje weg.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd alles strikt gerantsoeneerd en bleek het onmogelijk om het hotel open te houden voor vakantiegangers.
De kamers bleven echter niet lang leeg. Duitse officieren namen er hun intrek voor een tweetal weken.
Tussen oktober 1944 en april 1945 vonden leden van het Engelse, Amerikaanse en Canadese leger hun weg naar de Picardie om er hun hoofdkwartier van te maken. Tijdens die periode werden er missen opgedragen en zelfs feestjes georganiseerd.
Nieuwe bewoners
Na de oorlog, in 1946, hield de familie Symons de uitbating van het hotel voor bekeken. Het gebouw werd verkocht aan de Paters van de Heilige Geest uit Lier.
De plannen om er een college van te maken, werden echter gedwarsboomd door de aartsbisschop van Mechelen. Er waren immers al scholen in Lier en Herentals. Hij besliste daarop om er een rust- en vakantiehuis voor missionarissen van te maken.
Het klooster fungeerde van toen af als propagandacentrum. Het missieblad ‘Africa Christo’ (ooit een oplage van 21.000 exemplaren!) werd er uitgegeven en missiekalenders die verspreid werden over heel Vlaanderen werden er samengesteld. Ook een film en een reizende missietentoonstelling vonden hun oorsprong in het voormalige hotel.
In 1961 braken er onrusten uit in de Afrikaanse missieposten in het toenmalige Zaïre met een droef dieptepunt op de nieuwjaarsmorgen van 1962. Naast een onbekend aantal anderen, werden 20 missionarissen mishandeld en vermoord.
Het gevaar deed vele zendelingen, al dan niet tijdelijk, terugkeren naar België. Enkelen onder hen kwamen in Nijlen terecht.
Twintig jaar na de oprichting van het klooster in 1946 kwamen de eerste paters op rust toe in “de Picardie”. Het aantal oudere bewoners nam steeds toe en dus werd een nieuwe vleugel bijgebouwd. Gelijkvloers telde die 10 kamers, een refter, kapel en sanitaire voorzieningen. Ook werd er een lift gebouwd naar de bibliotheek en recreatiezaal op de verdieping. In 1973 verbleven er permanent 19 paters op rust.
Met de ouderdom van bewoners stijgt natuurlijk ook het aantal overlijdens. Vele van hen zijn begraven op het kerkhof in Nijlen. In 2005 verbleven er nog 10 paters en één broeder in de Picardie.
Tijd voor verjonging
In 2017 verhuizen de nog overgebleven ouderlingen naar ’t Kloosterhof in Berlaar en wordt het gebouw verkocht aan begeleidingscentrum ‘Dennenhof’. Onder de naam ‘leefgroep De Speling’ bieden ze opvang en ondersteuning aan een tiental jongeren met autismespectrumstoornis.
Een nieuw hoofdstuk voor ‘De Picardie’ is aangebroken. Al blijft het doel al die jaren hetzelfde… onderdak bieden aan mensen die het nodig hebben.
Binnenkort gaat BEKEND op bezoek in begeleidingscentrum Dennenhof. Het verslag hiervan lees je in een volgende editie.
Bronnen:
De Poemp – 52 (2006)
Kerk & Leven – 52 (2021)
OMD brochure gemeente Nijlen – (2008)
