Gitte: “Ik ben altijd wel sportief geweest, ik zwom graag en ik heb paardgereden. Ik ben met triatlon gestart omdat mijn papa dat deed en omdat je dan verschillende sporten kan doen. Al snel concentreerde ik me dan volledig op triatlon.
Adam: Gitte trainde binnen het Kempisch Triatlon Team lang mee met de kids maar dan was het toch beter om de stap te zetten naar mijn groep van de 12- tot 15-jarigen. Na een jaartje dat schema koos Gitte ervoor om de stap naar het competitieve te zetten. Tijdens de looptrainingen zat ze daarbij aan hartslagen van bv. 210, daar hebben we dan in bijgesteld en al snel kwam er progressie. Dat heeft ook met haar aandoening te maken, dat de hartslag al snel de hoogte inschiet.
Wat is precies die aandoening waar je mee moet afrekenen, Gitte? Gitte: Kortweg heet het CP en het uit zich bij mij vooral aan de rechterkant. Je hebt naast de verschillende plaatsen waar het je lichaam kan treffen ook heel veel verschillende vormen. Ik heb de plastische vorm en dat geeft vooral ’s nachts krampen of soms het gevoel dat er met een mes gestoken wordt. Meestal slaap ik daar wel door maar als het echt erg is, dan word ik er wel wakker van. Overdag kan dat ook gebeuren dat het plots de kop opsteekt. De C in CP staat voor cerebraal, is er een link met de hersenen. Ik mis een stukje van de hersenen dat vooral taal en fijne motoriek treft. Er zijn mensen die in mijn categorie van G-sport zitten die in een rolstoel zitten of afhangen van beademing. Ik zit niet in die situatie, mede omdat ik in de belangrijke (kinder)jaren voldoende oefeningen heb gedaan en veel naar de kinesist ben geweest.
Adam: De voorspellingen waren dat lopen nooit zou lukken, fietsen waarschijnlijk ook niet en dat zelfs stappen alleen met ondersteuning mogelijk zou zijn. Dankzij het vele bewegen en sporten staat ze vandaag waar ze staat, en kan ze al die dingen toch doen en beleven.
Welke van de drie disciplines van triatlon doe je het liefste? Dat is het fietsen, zeker weten. Een G-triatlon in mijn categorie van beperking is 750 meter zwemmen, 20 km fietsen en 5 km lopen. Da’s wel even doorbijten op het einde maar dat hoort erbij. Het fietsen vind ik ook het leukste om te trainen hier.
Hoeveel train je per week? Gitte (lachend): Dat hangt er een beetje vanaf, maar dat is gemiddeld 10 tot 12 uur per week. Het is lopen en fietsen op de dijken van de Nete, vooral de Kleine Nete dan, daar vind ik het echt heel mooi.
Adam: De zwemtrainingen gaan door in het zwembad. De wedstrijden zijn met zwemmen in open water, maar daar kan je toch minder gestructureerd trainen. Het moet trouwens ook in de eerste plaats om genieten blijven gaan, want het is weliswaar competitie maar het mag niet alleen stress zijn. Je moet er ook van genieten, da’s uiteindelijk het allerbelangrijkste.
Adam, wanneer werd voor jou duidelijk dat Gitte echt een hoog niveau kon halen en wedstrijden kon winnen? Vorig jaar kwam er de kans om in Portugal naar een kamp te gaan en ik wist dat Gitte zelf al gesproken had om eens aan een internationale wedstrijd deel te nemen. Dit was een unieke kans om goed uit te zoeken wat paratriatlon nu precies is. Ik heb daar zelf ook cursussen gevolgd, veel gepraat met andere coaches én er was ook een wedstrijd op het einde. Gitte eindigde daar tweede algemeen in een deelnemersveld met sporters met minder beperkingen. Dat resultaat sterkte ons allemaal in de idee dat er wel wat mogelijk kon zijn. In de winter maakten we een plan om te klimmen op de ranking. Hét doel is op de wereldranglijst binnen de top 9 te staan, want die mogen naar de Paralympics in Los Angeles. Momenteel staan we dankzij sterke prestaties in bijvoorbeeld Hongarije en Frankrijk zesde, we mogen die hoop dus zeker koesteren. We gaan dat wellicht pas kort voor de Spelen weten.
Gitte, die wedstrijden in Portugal en Hongarije, dat was voor jou wellicht letterlijk en figuurlijk een wereld die openging?
Ik vond het heel leuk om die landen te zien maar zeker ook die andere sporters, want ik doe hier wel recreatieve wedstrijden mee en daar doe je dan mee voor een 20ste plaats of zo maar hier strijd je voor een plaats op het podium en dat betekent heel wat meer. We zijn daar ook met allemaal gelijkgestemden. Iedereen daar houdt van triatlon en heeft een beperking, dat geeft meteen een band. Je voelt je meteen welkom.
Trainingen en internationale wedstrijden, hoe combineer je dat met school en familie? Adam: Ik geef les op haar school in Herentals en we stellen ons daar flexibel in op. Ze is ook een goeie studente, dat helpt ook.
Gitte: Ik volg ook de richting sport. Ik hoop daar later iets mee te kunnen doen qua bijvoorbeeld therapie, daar heb ik gezien mijn beperking wel ervaring mee ook. Mijn ouders zijn niet super topsportgezind maar ze supporteren wel heel hard voor mij, ook in buitenlandse wedstrijden. Dan combineren we dat met een vakantie.
Wat zit er nog aan te komen qua wedstrijden? Adam: Er is nog een wedstrijd voor de Worldcup in Antalya in Turkije en verder ook best wel wat recreatieve triatlons. Dat is heel nuttig omdat Gitte het daar tegen anderen (zonder beperking) moet opnemen en dan wordt ze uitgedaagd om te racen.
Wat willen jullie meegeven aan kinderen of volwassenen met een beperking die twijfelen om te sporten? Gitte: Absoluut doen: probeer verschillende sporten. Als je iets vindt wat je echt graag doet, dat kan je zoveel helpen om je algemene gezondheid, zowel fysiek als mentaal, serieus te verbeteren. Ik zie soms dat er te weinig tijd wordt ingestoken om fysiek bezig te blijven, het kan je revalidatie vooruit helpen of toch zeker een verergering van je beperking tegenhouden. Zeker ook in G-sport staat de ‘g’ ervoor dat het goed voor je is om te bewegen, buiten te komen en mensen te zien.
Wil je Gitte haar prestaties volgen? -> gittewwelslau.wixsite.com
Als je iets vindt wat je echt graag doet, dat kan je zoveel helpen om je algemene gezondheid, zowel fysiek als mentaal, serieus te verbeteren.